وی با اشاره به اینکه استفاده از محلول کلر در غلظت مشخص و استاندارد هیچ ضرری به پوست و موی افراد وارد نمی‌کند، خاطرنشان کرد: استفاده از وایتکس در آب استخرها موجب سفید‌شدن و کمرنگ‌شدن موها می‌شود. استفاده از وایتکس برای ضد‌عفونی کردن آب استخرها غیراستاندارد و خطرناک است و باید توجه داشت که وایتکس آب استخر را ضد‌عفونی نمی‌کند.
در شرایطی که این روزها متخصصان چشم، پوست و مو و همچنین کارشناسان بهداشت‌محیط درخصوص اثرات خطرناک وایتکس در آب استخرها، هشدار می‌دهند، ظاهرا مسئولان وزارت بهداشت نظر بهتری نسبت به‌وجود وایتکس در آب استخرها دارند به‌طوری که معتقدند وایتکس از نظر اقتصادی مقرون به صرفه است و هیچ ضرری هم برای استفاده‌کنندگان از آب استخر ندارد.
اما دکتر کاظم ندافی، رئیس مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت با اشاره به اینکه البته وایتکس محصول ارزانی نیست، در این خصوص به همشهری می‌گوید: وایتکسی که از نظر ما مورد تأیید است و به بازار عرضه می‌شود، ترکیبی از هیپوکلریت سدیم و آب خالص و مقدار کمی هیدروکسید سدیم است. این ماده برای شست‌وشوی پارکر، ظروف و ضد‌عفونی آب استخر به کار می‌رود.
به گفته وی در استخرهای عمومی توصیه می‌شودکه هیپوکلریت سدیم به تنهایی استفاده شود چون این ترکیب هم از وایتکس ارزان‌تر است و هم کلر آزاد به آب می‌دهد و منجر به گندزدایی می‌شود. برای همین نیاز نیست با هزینه بیشتر وایتکس خریداری شود.
رئیس مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت اینطور خاطر نشان می‌کند: به‌طور کلی معیار ما این است که کلر آزاد از 3 میلی‌گرم در لیتر در آب بیشتر نباشد و دوم اینکه کدورت آب هم از نیم MTU (واحد کدورت) کمتر باشد. همچنین میزان PH آب نباید از 8 میلی‌گرم در لیتر تجاوز کند. در این حالت تنها اشکالی که وایتکس دارد این است که اگر مقدار زیادی از آن به آب وارد شود، میزان PH آب از عدد8 تجاوز می‌کند که البته با بررسی‌های ما این میزان بیش از حد به متصدیان استخرها گزارش می‌شود؛ ولی به‌طور کلی استفاده از وایتکس با رعایت این موارد مانعی ایجاد نمی‌کند.
اما در این میان دکتر احمد عامری، استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به ترکیبات مضر وایتکس در آب استخرها به همشهری اینطور توضیح می‌دهد: در کشور ما بهترین و قابل‌قبول‌ترین روش گندزدایی و تصفیه آب استخر، ترکیب کلر یا پرکلرین است. علاوه بر اینکه آب باید همیشه کلر باقیمانده هم داشته باشد به این معنی که از مقداری از کلر ریخته شده در آب مصرف نشود. در این حالت دیگر آب تصفیه شده و به کلری که صرف تصفیه نشده، کلر باقیمانده می‌گویند.
به عقیده وی این میزان کلر هم باید مقدار مشخصی داشته باشد چون به‌هرحال کلر یک ماده سمی است و میزان بیش از حد مجاز آن قطعا مضر است.
دکتر عامری در ادامه اینطور توضیح می‌دهد: برای همین در آب شهر و استخرها باید بین 3تا 5 دهم قسمت در میلیون کلر باقیمانده وجود داشته باشد. البته این مقدار در شرایط معمولی کفایت می‌کند و در آب استخر مقدار کلر باقیمانده کمی بیشتر است.
به عقیده استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی این میزان برای آب 2 فایده دارد: اول اینکه آب دیگر آلوده نیست و دوم اینکه اگر هم کوچک‌ترین آلودگی در آب پیدا شود، کلر باقیمانده آن را از بین خواهد برد. اگر میزان کلر باقیمانده هم به صفر برسد، باید حتما مجددا تا حدود 8دهم قسمت در میلیون کلر به آب اضافه کنیم.
دکتر عامری در ادامه و در توضیح خطرات وایتکس در آب می‌افزاید: آب استخر باید خاصیت آب آشامیدنی را داشته باشد چون با دهان تماس پیدا می‌کند.
وایتکس و مواد مشابه آن اگرچه برای گندزدایی به کار می‌روند ولی هیچ‌وقت برای تصفیه آب استخر مناسب نیستند چون وایتکس به‌طور قطع روی پوست، مو و چشم تأثیرات منفی دارد و به هیچ‌وجه نمی‌توان این تأثیرات را انکار کرد؛ علاوه بر اینکه به هیچ وجه مشخص نیست که چه میزان از آن برای تصفیه آب استفاده می‌شود.
به عقیده وی در این میان ماده ازن هم برای گندزدایی کاربرد دارد که البته از کلر هم بهتر است ولی مشکلات خاص خودش را دارد. چرا که باقیمانده ندارد و برای همین ما نمی‌توانیم بفهمیم که آب آلوده شده یا نه.
